Geworpen

Het gezin was op zoek gegaan naar een fokker om een hond te kunnen kopen.
Dat werd dus ' mijn '  fokker. Het gezin wilde een blonde en dan ook nog een reu.
Lekker makkelijk.
In mijn nest was er de mogelijkheid tot beiden, dat krijg je als je een zwarte en een blonde labrador kruist.

Op 11 maart 2002 zag ik het licht, nou,ja zag. Het was allemaal veel te wazig en ik had het veel te druk met groeien. Eten, slapen, eten en ook nog wel een klein beetje spelen.

We waren met 8 puppy's. 5 zwart, als ik te lang naar hun keek zou je bang worden, en 3 blonde.
En één van die blonde puppy's was een reu.
Dus het gezin helemaal blij.

Mijn fokker ook hoor! Weer een goed stel honden geboren.

Je kan het hier niet zien, maar ik had bij mijn geboorte een donkerde streepje op mijn rug.
Dus ik hoefde geen bandje, geen kleurtje op mijn lijfje, ik kon gewoon blijven wie ik was. Dusty.
Dat streepje ben ik nooit kwijt geraakt. Het groeide een tijdje mee en werd toen donkerder, maar het gezin vond mij er juist liever door. Gek hé?

Hier kun je wel zien wie ik ben, ik lig naast de hond met het blauwe streepje en we groeien als kool hoor.

Het meisje aait heel voorzichtig een van ons

en gelijk zit er ook één zijn/haar behoefte te doen.

Ruimt de fokker, of onze moeder wel op. Hoeven wij ons niet druk om te maken.

We mochten gewoon overal poepen en piesen en niemand werd boos, dat kwam later

Het gezin is een paar keer wezen kijken naar mij.
Konden ze zien hoe groot ik was geworden en hoe lief uiteraard.

Pas na een paar weken mocht ik mee naar het gezin.
Wordt vervolgd, ik moet steeds goed nadenken hoe het verder is gegaan hoor.